از اینکه اینجا ننویسم میترسم 
میترسم دوباره دور بشم از نوشتن و لایه لایه احساسات و افکارم روی هم ، توی دلم ، تلنبار بشه و قلبم عین یه تیکه چوب بشه 
چوبی که دوست داره حرف بزنه اما نمیتونه ! اشفتگی ذهن و روح من رو فقط خودم و خدای خودم میتونه بفهمه ... معلق در فضا ...پر از ترس و اضطراب و اشک و شاید امید
خدایا منو از زیر پر و بال خودت بیرون ننداز 
خدایا روحیه پذیرش درد و رنج رو درون من تقویت کن 
کمک کن مشتاق درد باشم
کمکم کن خودم سراغ رنج برم ...
+
من امشب اما ،
برای سنگ شدن دل خودمم دعا کردم 🙃